Vanuit het perspectief van een vrouw…….
Finaledag Harmonie Cup
Superblij dat ik me geplaatst heb voor de finaledag van de Harmonie Cup. ‘s Ochtends win ik twee van de drie partijen waarmee ik me plaats voor één van de twee finalepoules. In die poule winnen drie van de vier deelnemers twee partijen waardoor we op hetzelfde aantal matchpoints uitkomen. Het gemiddelde moet de doorslag geven. Eén van de deelnemers verkondigt dat hij de poule gewonnen heeft en dus gaat spelen om plek 1 of 2. Hij heeft immers het beste gemiddelde. Tja, dat zou best kunnen. Mijn laatste partij was niet zo best, hoewel ik die wel won. Daarentegen speelde ik de eerste partij heel goed. Meerdere mensen – lees mannen – zijn het met hem eens. Tot ieders verbazing geeft de computer aan dat ik winnaar ben van onze poule. Ik word door één persoon van harte gefeliciteerd. Bij de rest zie ik ernstige twijfels. De laatste stand staat nog op de borden. Die spreekt toch voor zich? Er wordt bij de computer druk gediscussieerd. Klopt dit wel? Hoewel het zeker niet voelt alsof het mij misgund wordt, voelt het toch ook niet helemaal goed. Ik zeg tegen Albert, de andere poulewinnaar en dus mijn tegenstander in de finale: ‘laten we maar snel van start gaan, er kan ieder moment iemand komen om te zeggen dat er een fout is gemaakt en dat een ander de finale gaat spelen’. Iemand komt met een uitleg: het computerprogramma zou het gemiddelde over de hele dag genomen hebben. Daarom eindig ik bovenaan. Men is daarover niet te spreken. Dat klopt echt niet, het zou alleen over het gemiddelde van de finalepoule moeten gaan. Dat vind ik ook. Ik sta ten onrechte in de finale…..
Ondertussen hebben de toeschouwers plaatsgenomen rondom de biljarts waar het allemaal gaat gebeuren. Eén van de toeschouwers vraagt aan mij: ‘dit is zeker de partij om plek 3 en 4?’ ‘Nee’, antwoord ik, ‘dit gaat om plek 1 en 2’. ‘Sta jíj dan in de finale?’ vraagt hij voor de zekerheid’. ‘Uhhh ja’, antwoord ik. ‘Zo, knáp hoor!’ is zijn reactie. En dan dat stemmetje in mijn hoofd: ‘zou hij dat ook tegen een man gezegd hebben?’ Ik wil me nog verontschuldigen, maar dan gaat de finale van start. Er is geen sprake van enige voorbereiding mijnerzijds. Er zijn zelfs momenten dat ik denk dat het misschien het eerlijkst zou zijn als ik verlies. Dat gebeurt ook, vooral omdat ik slecht speel. En dat doe ik helemaal zelf. Ook na die tijd- zelfs later op het terras - wordt mij uitgelegd waarom het niet terecht was dat ik de finale speelde. Voorzichtig aan kom ik met wat tegenargumenten. Wat wás het gemiddelde dan in die laatste poule? Ik zoek naar bewijzen. Die heeft men niet, maar het was toch duidelijk dat de ander een beter gemiddelde had?
Laat het los, heb ik geleerd. En dan heb ik ook gedaan. Totdat ik de maandag daarna een mail (cc) ontvang van iemand die terecht Jack Balkema en de andere organisatoren dankzegt voor alle inzet die zij hebben gepleegd om de Harmonie Cup weer tot een succes te maken. In dezelfde mail geeft hij aan dat een ander (Johan) met afstand nummer 1 was in mijn poule en dat hij dus de finale had moeten spelen. En niet Betsy Gerritsen.
Had ik het net losgelaten……
Nog dezelfde dag reageert Jack:
De rangschikking wordt als volgt vastgesteld:
1. de matchpunten
In onze poule waren de matchpunten als volgt:
Johan 4, Betsy 4 en Jack 4
Geen rangschikking mogelijk derhalve.
2. Op basis van het percentage gemaakte punten
Deze was als volgt:
Johan: 0,932, Betsy: 0,960 en Jack: 0,924.
De rangschikking is dus duidelijk: Betsy 1, Johan 2 en Jack 3.
De rangschikking is derhalve gebaseerd op de drie wedstrijden in de poule en niet op de overall score.
Ik hoop dat één en ander nu duidelijk is.
Wat blijkt: ik had gewoon recht op die finaleplek! Was die finale heel anders gelopen als ik dat geweten had? Wie weet. Overigens ben ik heel tevreden met en trots op mijn tweede plek!
Ik heb weer veel geleerd. Over mijzelf. Al dat andere wist ik al…..
Betsy Gerritsen
